بررسی آثار تزریق کورتیکوسترون بعد از آموزش و فعال سازی حافظه در به خاطرآوری اطلاعات مربوط به حافظه ی ترس شرطی شده ی موش صحرایی نر

مقدمه: شواهد جدید نشان می دهند که در طی به خاطرآوری، حافظه مجدداً ناپایدار شده، فرآیند تثبیت مجدد را طی می کند. با توجه به دخالت هورمون های استرس در تثبیت اطلاعات تازه، هدف این مطالعه بررسی آثار کورتیکوسترون بر روند تثبیت و تثبیت مجدد حافظه در یک مدل شرطی است. مواد و روش ها: موش های نر صحرایی نژاد ویستار در دستگاهcontextual fear conditioning آموزش داده شدند. بعد از قرار دادن موش در محفظه، در آزمایش تثبیت، شوک الکتریکی به میزان ma 4/0 به مدت 2 ثانیه برای دو بار با فاصله ی 120 ثانیه به حیوان اعمال شد. 20 ثانیه بعد از شوک آخر، حیوان از قفس برداشته شد و کورتیکوسترون با دوزهای مختلف به حیوان تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری انجام شد و مدت زمانی که طی 5 دقیقه حیوان در حالت بی حرکت ((freezing به سر می برد، ثبت شد. در آزمایش تثبیت مجدد، برای ایجاد حافظه متوسط (حدود 40 درصد)، شدت شوک همانند آزمایش تثبیت بود. برای حافظه ی قوی، 8 شوک الکتریکی با شدت ma 5/1 به مدت 1 ثانیه در فواصل 62 ثانیه اعمال شد. 24 ساعت بعد، فعال شدن حافظه(به مدت 90 ثانیه) انجام شد. بلافاصله بعد از آن، کورتیکوسترون با دوزهای مختلف تزریق و 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری همانند بالا انجام شد. یافته ها: کورتیکوسترون با دوز3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، باعث افزایش تثبیت حافظه می شود در حالی که در همین دوز میزان تثبیت مجدد حافظه ی قوی را به طور معنی داری کم می کند ولی این اثر موقتی است. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که تزریق کورتیکوسترون بعد از آموزش و فعال سازی حافظه آثار متضادی در به خاطرآوری اطلاعات حافظه ی ترس شرطی شده بازی می کنند که تعیین مکانیسم های درگیر به مطالعه های بیشتری نیاز دارد.